Opis

Pochodzenie i siedlisko: Yucca linearifolia występuje endemicznie w Meksyku, gdzie występuje w Sierra Madre Oriental oraz w Sierra Santa Maria w stanach Nuevo León i Coahuila.
Zakres wysokości: od 1100 do 1400 metrów nad poziomem morza.
Siedlisko i ekologia: Gatunek ten występuje na łupkach łupkowych w zaroślach pustynnych, zarówno w płaszczyznach, jak i na wapiennych wzgórzach i zacienionych kanionach. Często występuje w połączeniu z Yucca filifera, Agave striata, Dasylirion sp., Agave sp. i różne rodzaje kaktusów.

Opis: Yucca linearifolia (Linear-leaf Yucca) to wolno rosnąca jukka przypominająca drzewo do 3,5 m wysokości, która ma setki wąskich, bladoniebiesko-zielonych liści o długości do 40 cm w kulistej głowie stojącej nad ziemią na grubym pniu, który z czasem osiąga 1,2-3,5 m wysokości. Jest to jedna z najpiękniejszych juk i w przeszłości uważana była za odmianę Yucca rostrata (Yucca rostata var. Linearis), ale niedawne zmiany umieściły ją we własnym gatunku, zauważając, że jej charakterystyczne połączenie mięsistych owoców i wąskich, liniowych ząbkowanych liści odróżniają ją od wszystkich innych juk. Gatunek ten jest jedyną juką o mięsistych owocach i wąskich, ząbkowanych liściach.
Wyprowadzenie konkretnej nazwy: nazwa botaniczna odnosi się do liniowych (prostych) liści.
Pędy: Przeważnie pojedyncze, nierozgałęzione o wysokości 1,2-3,5 m.
Rozety: Z setkami skręconych niebieskich liści, które wyrastają ze środka i tworzą z czasem symetryczną kulę o średnicy do 150 cm, często nieco spłaszczoną na wierzchołku. Na pierwszy rzut oka rozeta może przypominać australijską trawę, Xanthorrhora glauca lub niewyraźną wersję Dasylirion quadrangularis.
Liście: Liczne, dość zmienne, liniowe, skręcone nieco na zewnątrz, od super cienkich, prawie trawiastych i charakterystycznych bladoszarawozielonych do prawie turkusowych (nowy wzrost), płaskie i nieco trójkątne, elastyczne, (30) 34-38 ( -45) cm długości i około 4-5 mm szerokości pośrodku (węższa niż Yucca rostrata), w starszym wieku trwała, refleksyjna i całkowicie zakrywająca pień. Brzegi cienkie, zrogowaciałe, bladożółte, ząbkowane (drobno ząbkowane). Grzbiet końcowy od ciemnoczerwono-brązowego do czarnego, o długości 3-8 mm.
Kwiatostan: Rozgałęziony 0,6-0,9 m wysokości powyżej liści, wyprostowany, łodygowy krótki, umiarkowanie rozgałęziony, kwiatostany dolne (największe) z 4-6 kwiatami.
Kwiaty: Białe do złamanej bieli, zwisające, dzwonkowate. Działki zewnętrzne eliptyczne o długości 30-33 mm i szerokości 15 mm. Działki wewnętrzne odwrotnie jajowate, dł. 30 mm, szer. 20 mm, kremowo-biały. Tube none. Jajnik podłużny, cylindryczny o średnicy 9–10 mm.
Okres kwitnienia: (w siedlisku) od maja do czerwca.
Owoce (jagody): Mięsiste, asymetryczne, wąsko jajowate, zwężone na końcach, 5-7 cm długości, 2,3-2,5 cm grubości, nie wyrastające.
Nasiona: polimorficzne (o różnym kształcie w zależności od ułożenia w owocach), matowe, czarne, do długości 5-7 mm, szerokości 4-6 mm.

Uprawa i rozmnażanie: Yucca linearifolia to wolno rosnąca i trwała roślina ceniona za kulisty kształt i delikatną teksturę, która stała się jedną z najbardziej poszukiwanych. Należy do gatunków juki, które z wiekiem tworzą pień i nie zostaną pominięte przez nikogo, kto ceni piękne rośliny. Gatunek ten jest bardzo odporny na suszę, mróz i upały. Chociaż czubek tej rośliny jest dość ostry, brak sztywności liści sprawia, że ​​roślina ta jest mniej niebezpieczna niż większość innych rodzajów. Rosną dość solidnie, choć nie tak silnie i zgrabnie jak Yucca rostrata, do której niektóre jej odmiany bardzo przypominają (choć ze znacznie węższymi listkami).
Gleba: Roślin powinny rosnąć w bardzo przepuszczalnej glebie. Jest przystosowana do gorącego, suchego środowiska, ale jest odporna na wilgoć, gdy jest sadzona na bardzo dobrze przepuszczalnej glebie. Zauważono, że preferuje warunki zasadowe.
Przesadzanie: ten gatunek można całkiem dobrze przenosić, chociaż z zaskakująco małą kulką korzeniową (korzenie giną za każdym razem, gdy je wykopujesz, ale nowe je zastępują).
Podlewanie: zimą nie podlewać Jednak rosną szybciej, jeśli są dobrze podlewane (nie podlewaj korony, ponieważ łatwo gniją). W ogrodzie należy je umieścić na słonecznym, dobrze przepuszczalnym miejscu z dodatkową letnią wodą w klimacie suchym.
Ekspozycja: najlepiej rozwijają się w pełnym słońcu, ale mogą być uprawiane w cieniu i wilgotności.
Zastosowania:  dobrze komponują się zarówno w tropikalnych, jak i suchych ogrodach. Małe rośliny są stosunkowo niedrogie, ale większe to fortuna. Stanowią one doskonałe okazy doniczkowe, a ich symetryczna forma zapewnia uderzający punkt ogniskowania i ukazuje wspaniałe cienie przy oświetleniu nocnym światłem. W chłodniejszym klimacie dobrze się rozwijają w żwirowym ogrodzie, ponieważ okazały się dość odporne ze względu na doskonały drenaż.
Odporność: Najlepiej tam, gdzie temperatura w zimie utrzymuje się powyżej 0 ° C, ale mrozoodporna w Europie Środkowej -20 ° C w stanie suchym w miesiącach zimowych. W Albuquerque Nowy Meksyk jest całkowicie odporny. Rośliny w pojemnikach można przenosić do środka podczas dłuższych okresów mrozu.
Pielęgnacja: Kiedy pień jest przycinany ze starszych, dolnych liści, pozostałe podstawy liści tworzą piękny symetryczny spiralny wzór nasady liści.
Rozmnażanie: łatwe do rozmnażania z nasion lub odrostów (jeśli są dostępne).