Opis

NAJBARDZIEJ MROZOODPORNY CYCAS ŚWIATA

Pochodzenie i siedlisko: Cycas panzhihuaensis występuje endemicznie w dolinie rzeki Jinsha Jiang w południowo-zachodnim Syczuanie i północnym Yunnanie (Chiny). Podobnie jak w przypadku wszystkich sagowców na kontynencie azjatyckim, presja populacji ludzkiej wywarła znaczny wpływ, a obecne rozmieszczenie może stanowić niewielki ułamek rozmieszczenia zaledwie sto lat temu.
Zakres wysokości: 1100-2000 m n.p.m.
Siedlisko i ekologia: Gatunek ten rośnie w miejscach trawiastych i zaroślach z rzadkimi drzewami na stanowiskach o umiarkowanym lub stromym nachyleniu na wapieniach i łupkach piaskowych. Klimat charakteryzuje się ciepłymi, wilgotnymi latami i mroźnymi, mroźnymi zimami. Czerwona lista gatunków zagrożonych ten gatunek był pierwotnie wymieniony jako bliski zagrożenia, obecnie znajduje się na liście zagrożonych, ponieważ chociaż występuje w sześciu lokalizacjach, populacje tam nadal spadają z powodu eksploatacji roślin i usuwania siedlisk.

Opis: Panzhihua (Cycas panzhihuaensis) to wyprostowany, drzewiasty i zwykle nierozgałęziony sagowiec, który po osiągnięciu dojrzałości naśladuje wygląd krótkiej palmy z grubym pniem o wysokości około 2 m. Gatunek ten można łatwo odróżnić od Cycas revoluta ze względu na bardziej miękki, luźniejszy pokrój i dość sztywne, ciemnozielone lub niebieskozielone, skórzaste liście przypominające liście paproci. Nowo pojawiające się liście są miękkie i giętkie, promieniście promieniują z centralnego punktu na szczycie zdrewniałej łodygi przypominającej pień. Gatunek ten ożywia nowy wzrost częściej niż raz w roku. Cycas panzhihuaensis może być jednym z najstarszych żyjących Cycadów, które przetrwały w niezmienionej postaci od mezozoiku (100-190 milionów lat temu).
Podobny gatunek: Cycas panzhihuaensis jest podobny do Cycas pectinata Buchanan-Hamilton, ale można go odróżnić po krótkim, grubym, nierozgałęzionym tułowiu, pokrytym grubą, czerwonobrązową wełnistą sierścią (pęcherz), smukłymi, twardymi katafilami, wąskimi, matowymi lub półbłyszczącymi niebieskawe listki i mniejsze pomarańczowo-czerwone nasiona (do 3,5 cm długości).
Pochodzenie konkretnej nazwy: Specyficzny epitet odnosi się do miasta Panzhihua (zamiennie pisane Panzihua) w prowincji Syczuan w Chinach z łacińską końcówką „ensis” oznaczającą „miejsce pochodzenia” w odniesieniu do miejsca odkrycia tej rośliny.
Korzenie: Wszystkie sagowce mają specjalne, rosnące w górę wielorozgałęzione (koraloidalne) korzenie, w których azot jest związany w symbiozie z algami Nostoc i Anabena.
Pień: Tułów cylindryczny, prosty, do 2(-3) m wysokości, 25(-30) cm średnicy, wierzchołek gęsto owłosiony. Kora brązowa do ciemnoszarej, łuszcząca się.
Liście: 30-60(-80) w koronie, 1-pierzaste, długości 0,7-1,3 m, szerokości 18-25 cm. Ogonek ogonkowy o przekroju rombowym, długości 7-20 cm, z 5-13 kolcami wzdłuż każdej strony części wierzchołkowej, podstawa gęsto brązowa czubatka. Blaszka liściowa podłużna, płaska do nieregularnej i lekko w kształcie litery V w przekroju, w młodości czubata brązowa. Ulotki w 70-120 (140) parach, włożone wzdłużnie pod kątem 50-60° do osadki, proste do lekko sierpowatego, długości 12-20 cm, szerokości 6-7 mm, skórzaste, nagie, żyła środkowa nigdy nie bruzdy osiowo, podstawa zbiegająca, brzeg płaskie lub lekko zakrzywione, wierzchołek spiczasty, ostry.

Uprawa i rozmnażanie: Cycas panzhihuaensis jest łatwa w uprawie, toleruje okresy suche i przymrozki. Wygląda podobnie do palmy sago (Cycas revoluta), ale ma dużo bardziej niebieskie liście i jest twardsza. Preferuje ekspozycję na jasne światło, ale najlepiej z pewną ochroną przed popołudniowym upałem.
Gleba: ten gatunek potrzebuje dobrze osuszonego miejsca, z głęboką glebą, ale nadal będzie się rozwijać w mniej niż idealnych warunkach i jest bardzo tolerancyjny na suszę i glebę alkaliczną.
Nawożenie: Ze względu na zwyczaj wzrostu, nawozić dopiero wtedy, gdy pąki końcowe zaczynają puchnąć, co wskazuje na rozpoczęcie rocznego cyklu wzrostu.
Tempo wzrostu: Ta cykas nie rośnie tak wolno, jak wiele innych gatunków, przy intensywnym odżywianiu może bardzo szybko rosnąć do 3 rzutów rocznie i wyrastać do 60 cm wysokości w ciągu 5 lat od nasion. W zimnych obszarach zimowych należy spodziewać się jednorocznego wykwitu liści na początku do połowy wiosny.
Podlewanie: Od czasu do czasu nawadniaj. Dobry drenaż gleby jest niezbędny, aby uniknąć zbyt mokrych stóp w zimowym klimacie opadów.
Rozmnażanie: Nasiona lub odgałęzienia (lub „szczenięta” ). Zaletą „szczeniaków” jest to, że poznasz jego płeć, na sadzonki będziesz musiał poczekać kilka lat, aż roślina zakwitnie, aby się dowiedzieć. Po zebraniu płodnych nasion zwykle potrzebują kilku miesięcy przechowywania, zanim wewnętrzny zarodek będzie gotowy do kiełkowania. Dlatego najlepiej jest oczyścić nasiona z zewnętrznych owoców i odłożyć je na bok przed próbą rozmnażania nasion.
Mrozoodporność: Cycas panzhihuaensis to bajecznie odporna roślina jak na sagowce  -8 ° C wytrzymują liście, -12 ° C potrafi wytzrymać sam pień przez co jest sadzona w strefie 7 USDA (sadzenie wzdłuż ciepłej ściany skierowanej na południe, aby zapobiec głębokiemu zamarzaniu gleby, z pewnością zwiększy twoje szanse na przeżycie dzięki uprawie tej rośliny w chłodnym klimacie). Uszkodzone przez zimę rośliny mogą nie wykiełkować nowych liści aż do późnej wiosny, więc nie poddawaj się szybko i usuń C. panzhihuaensis. Rozwijają się w najłagodniejszych częściach Wysp Brytyjskich. C. panzhihuaensis cieszy się gorącym, wilgotnym latem i kwitnie w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych.
Uwaga: najlepiej trzymać się z dala od ścieżek, ponieważ liście są dość sztywne. Rośliny zawierają alkaloidy substancji rakotwórczych, a także aminokwas, który powoduje przewlekłe zaburzenia nerwowe. Regularne spożywanie rośliny prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych i śmierci. Trujące części: Mięsiste nasiona, liście, nieprzetworzona mąka z rdzenia łodygi. Objawy: Wymioty, biegunka, ból głowy, zawroty głowy, drgawki.